Artur, dobrze wiesz kim jestes!
dla nas wszystkich jestes autorytetem i osoba pelna podziwu.To my jestesmy "niepelnosprawni" w przeciwnosci do Ciebie, nie wszystkim daje los taki bol jak Ty masz a jednak nie umiemy tak kochac zycia jak Ty to czynisz...
mysle ,ze nasze problemy sa duze? NIE! to pikus w porownaniu z Twoimi. Nie tylko ja ale wszyscy ,ktorzy Ciebie znaja to dzieki Tobie mamy inne-lepsze podejscie do dnia powszedniego.
Kochani szanujmy siebie nawzajem i kazdy dzien - dziekujmy za kazda chwile ,bo nikt z nas niewie co bedzie zaraz.

pozdrawiam serdecznie
marlena

Przepraszam ale przez pośpiech gdzieś znikły mi słowa:
,,warto było to zrobić choćby dla takiej chwili jak ta,,
a początek zdania zaczyna się od słów ,, i wreszcie,,

Drodzy Internauci – Przyjaciele

Długo zastanawiałem się co napisać i jak wyrazić w kilku słowach swą wdzięczność i wzruszenie.To jednak jest niemożliwe bo tak jak nie da się opowiedzieć czternastu lat życia na wózku w kilkunastu min.reportażu tak też nie da się wyrazić tego co czuję i myślę w kilku zdaniach.

Pozwólcie mi więc na chwilę refleksji:

Jeszcze pamiętam kiedy byłem normalnym, zdrowym mężczyzną,miałem jak każdy z Nas jakieś plany i marzenia. Niestety wypadek przekreślił to wszystko.Od czternastu lat jestem sparaliżowany,nie mam samodzielności i intymności, muszę prosić dosłownie o wszystko i uwierzcie mi, że nie jest to takie proste i łatwe. Jestem ciężarem dla moich rodziców a szczególnie dla mojej Mamy, która poświęca mi teraz całe swoje życie abym ja mógł w miarę normalnie funkcjonować. Dla Mamy, która oddałaby wszystko za to bym mógł ruszyć chociaż jedną ręką i dla Ojca, który chciał mieć syna zdrowego i go ma, ale leżącego.
A przecież miało być inaczej. To ja gdy dopadnie ich choroba i starość miałem się nimi opiekować. Kiedy pisałem ten tekst to nieraz, zakręciła mi się łza w oku, więc może i wam gdy mnie oglądaliście a teraz czytając ten tekst pojawi się łza. To przecież nie fikcja tylko prawdziwe życie, które każdego dnia i każdej nocy toczy się tak blisko Was dlatego cieszę się że mogłem Wam pokazać jak żyję i jak sobie radzę przy pomocy specjalistycznego sprzętu rehabilitacyjnego, który przez lata poprzez dofinansowania z PCPR otrzymałem, a który sprawia iż czuję się samodzielny a Rodzicom ułatwia opiekowanie się mną. Nie wiem jeszcze jaki scenariusz napisało mi życie. Jedno jednak wiem, że warto jest walczyć o siebie, warto jest modernizować dom i podwórko dla tej Matki, która nie oddała mnie do hospicjum,lecz męczy się ze mną od rana do wieczora a także dla Ojca, który jej pomaga. Warto jest walczyć o każdy kolejny dzień dla Moich bliskich przyjaciół, którzy odwiedzają mnie często sprawiając, że czuję się im potrzebny i wreszcie jak ta dzięki której mogę Wam wszystkim podziękować za tak dużą liczbę odsłon co świadczy o tym iż interesujecie się życiem i problemami osób niepełnosprawnych, a także za tyle pięknych komentarzy napisanych o mnie, spontanicznie ale z ogromną wrażliwością, które są bardzo miłe, ujmujące i wzruszające, ponadto dziękuję Pani Ilonie Parejko i Panu Patrykowi Iskierskiemu za propozycję wzięcia udziału w tym cyklu programów oraz za profesjonalną realizację materiału, który przy moim skromnym udziale został pokazany przez TV Łużyce i wywarł na wszystkich tak duże wrażenie.Dziękuję Urzędowi Marszałkowskiemu, który finansuje cykl reportaży Pełnosprawni dzięki czemu ja i inne osoby niepełnosprawne mają niepowtarzalną okazję opowiedzenia o swoim życiu, problemach i troskach. Zachęcam wszystkich do oglądania tych reportaży,a osoby niepełnosprawne do wzięcia udziału w ich realizacji ponieważ kto jak nie my wiemy najlepiej jakie mamy trudności,potrzeby, marzenia i jeśli będziemy o tym mówić to może ktoś nas zobaczy i usłyszy i pomoże zmienić nasze życie tak abyśmy mie myśleli o eutanazji tylko mieli chęć do życia a nasi opiekunowie w obliczu tragedii nie byli załamani tylko mając wsparcie mogli ze spokojem patrzeć w przyszłość.I na koniec chciałbym powiedzieć tym wszystkim,którzy mają też różnego rodzaju problemy w życiu i często wydaje im się,że nie da się ich rozwiązać jesteście załamani i nie macie siły by walczyć, pomyślcie wtedy, że są tacy wśród nas którzy mają jeszcze gorzej a jednak walczą i nie poddają się.To sprawdzony sposób .Sam kiedy mam takie momenty kryzysowe tak właśnie myślę i to pomaga. Zaczynam myśleć pozytywnie i znów jest normalnie. Serdecznie wszystkich pozdrawiam :-)

Artur Kędzia.

super!!! szacuneczek jesteś wielki. super program wspaniały człowiek z ciebi.

Nie wiem co napisac,brak słów jest Pan niesamowitym człowiekiem chciałbym miec Pana podejście do życia i tak silną wole, chciałbym tyle napisac ale jestem w szoku! chciałbym spotykac tylko takich ludzi jak Pan na swojej drodze życia. Pozdrawiam myślami jestem z Panem.

Bardzo mi sie podobał reportaż.powodzenia

Wstyd się przyznać ale Artura widziałam pierwszy raz od wypadku dopiero dzisiaj w reportażu.Znamy się od dziecinswa,Artur był i jest wspaniałym człowiekiem.Pamiętam go jako żartownisia ale i jako przyjaciela,niezawodny w każdej sytuacji,brak słów, by to opisać-poprostu wspaniały człowiek...Mam żal do tego kierowcy,ze tak zmarnował życie wspaniałemu,młodemu chłopakowi,tyle jeszcze przed nim było uciech życia z których nie może w pełni korzystać.Musiałabym napisać wielostronne wypracowanie,żeby wszystko opisać i wyrazić....Pozdrawiam wszystkich przyjaciół Artura.

Cześć Arturze,cieszę się że miałam okazję poznać Ciebie i Twoją mamę na weselu Daniela i Żanety.Twoja mama jest wspaniała kobietą,matką o przyjacielskim sercu.Jesteś wspaniałym człowiekiem,podziwiam Cię za Twój optymizm i podejście do życia.Sama otarłam się o śmierć i rozumiem ten temat Mam nadzieję, że uda Ci się wywalczyć równe prawa dla wszystkich niepełnosprawnych bo kazdy je ma bez wzgledu na to czy przebywa w domu czy hospicjum.Walcz o prawa.Jestem z Toba.Tak trzymaj.Pozdrawiam Ciebie i TWoja mamę.

podziwiam.

Drogi Arturze! Jestem dumna z tego,ze jestem w gronie Twoich przyjaciół.I podziwiam Cię za Twoje dokonania,że jest w Tobie tyle optymizmu i po mimo Twego stanu robisz tak wielkie kroki,które sie nie skończą. Ciepło i spokój bijące z Twego serca udziela się każdemu jesteś osobą godną podziwu.Życzę aby Twój reportaż trafił w odpowiednie miejsce i do odpowiednich ludzi.Pozdrawiam Żaneta.S.

Artur myśle że ten reportarz da do myślenia tym co siadają za kółko lekko po spożyciu bo w większości przypadkach to tacy narażaja nas wszystkich na takie sytuacje,bezmyślność,glupota oby coraz mniej takich było a więc życze tobie pogody ducha i wiary w marzenia.

Jesteś człowiekiem pełnym podziwu.

pomimo tego co Ci sie przydarzyło w życiu jesteś silnym człowiekiem, pełnym życia, mam nadzieję że uda Ci się zamierzony cel. trzymam kciuki

Pozazdrścic podejścia do życia, jest Pan super brak słów szkoda że tak krutki był ten reportasz, można by było Pana oglądac i słuchac bez końca, Pan jest najlepszym lekiem na depresje dziękuje.

Jesteś pan równy gośc tak trzymac!!!

Arturze, podziwiam Cię za Twój optymizm i podejście do życia. Mam nadzieję, że uda Ci się wywalczyć równe prawa dla wszystkich niepełnosprawnych. Pozdrawiam

JESTEŚMY Z TOBĄ ZAZDROŚCIMY TOBIE OPTYMIZMU ŻYCZMY CI ABYŚ DALEJ PRZY TYM TRWAŁ.

Cześc Artur!Dumny jestem z tego iż jestem Twoim przyjacielem!Podobał mi się Twój program i bardzo chciał bym aby Twoje marzenia i te bliskie i te odległe się spełniły.Przecierz tak niewiele trzeba aby promyk słońca zaświecił i dla Ciebie i dla całej rzeszy niepełnosprawnych.Zachęcam wszystkich aby swoimi komentarzami i wejściami na tą stronę wsparli ideę Artura i pomogli w walce z bezduszną biurokracją.Niech każdy i ten w hospicjum i ten w domu ma zagwarantowaną pomoc i wsparcie finansowe państwa.Przekazujcie swoim bliskim i znajomym ten temat-bo w jedności jest nasza siła. Pozdrawiam Daniel.S

Pozazdrościć pogody ducha. Panie Arturze dla Pana nie ma przeciwności nie do przezwyciężenia, powinien Pan być przykładem dla innych.
Pozdrawiam.

Artur jest wspaniałym i dobrym człowiekiem. Znam go krótko ale poznałam na tyle żeby mieć dobre zdanie. Jestem pełna podziwu dle Niego i Jego rodziców, którzy są przy nim cały czas. Jest naprawdę SUPER i trzyma się dzielnie ! Oby tak dalej

Super Artur,znamy się tyle lat a ja się wzruszyłam...pozdrawiam cieplutko

Artur jestes wspanialym przyjacielem!!!Myslami jestem przy Tobie i mam nadzieje,ze jeszcze nie raz spotkamy sie na imprezce!!Pozdrawiam!!

Artur ,nie wiem Jak to robisz ale ja ciągle nie mogę się z tym pogodzić ,jestem pełna podziwu dla Ciebie i Twoich Rodziców.
Mimo lat ciągle się uczę Twój przykład walki z przeciwnościami, wiary i optymizmu jest zaraźliwy
Życzę wszystkiego co dobre i ciepło pozdrawiam...

Artur jest wspaniałym człowiekiem i przyjacielem!

Podziwiam Cię i życzę Tobie i Twoim rodzicom by Twoje marzenie się spełniło

ARTUR JRST NAJWSPANIALSZYM PRZYJACIELEM NA ŚWIECIE. JA I MOJA RODZINA JESTEŚMY SZCZĘŚLIWI , ŻE MAMY TAKIEGO PRZYJACIELA!!

Każdy z nas łapie doły, a że rozbił sie ulubiony kubek, albo w pracy ne idzie tak, jak trzeba... Czym są te problemy w porównaniu z Pańskimi? To od Pana powinniśmy się uczyć pogody ducha, radości życia. Zrozumieć, czym są prawdziwe kłopoty - to jest sztuka.
Optymizm bijący od Pana jest fantastyczny.
Dziękuję za ten reportaż.
Pozdrawiam

Pozazdrościć podejścia do życia pomimo wszystko...
Nie poddawaj się i walcz.
Pozdrawiam